Το στερνό μου το κρεβάτι (Στα έλατα στην ερημιά)

Άρρωστος χωρίς ελπίδα,
πάνω στα άγρια βουνά,
η ζωή μου μετρημένη,
λιγοστεύει και περνά.

Στα έλατα, στην ερημιά,
σβήνουν τα άρρωστα κορμιά.

Με σπαράζει η αγωνία
και με τρώει η συλλογή,
δίχως μάνα στο πλευρό μου,
η ψυχή μου πως θα βγει;

Ρεφρέν

Τα μεσάνυχτα περάσαν
και ίσως τούτη την αυγή,
το στερνό μου το κρεβάτι,
μου το στρώσουνε στη γη.

Ρεφρέν

Παρτιτούρα