Η αχλάδα έχει πίσω την ουρά της

Έτσι που πας δε θα μονιάσουμε ποτέ,
με τις προφάσεις, πότε τούτα, πότε κείνα
(και θα με πέρνουνε οι φίλοι στο μεζέ
και θα με λέν’ κορόιδο πρώτο στην Αθήνα)2

Έτσι που πας θες να με βάλεις σε μπελά,
έχει κι η τόση υπομονή τα όρια της
(και μη κορδώνεσαι πως σ’ αγαπώ τρελά,
γιατί η αχλάδα έχει πίσω την ουρά της)2

Για βάστα, φρένο, στα τερτίπια σου αυτά,
κοίτα ν’ αλλάξεις, αν γουστάρεις, το σκοπό σου,
(θα μπλέξω μ’ άλληνε στο λέω ορθά κοφτά
και δε θα είμαι το κορόιδο το δικό σου)2

Παρτιτούρα