Μ έκανες και χώρισα

Μέκανες και χώρισα 
κι εσυ σουν η αιτία
και τώρα μένω 
μέσ τους πέντε δρόμους
πολύ με αγανάκτησες 
σε τέτοια απελπισία,
δεν θέλω για να βλέπω πια ανθρώπους,

μόνος μου μεσα στα βουνά 
θέλω να πα να κατοικήσω,
να `χω τ’ αγρίμια συντροφιά, 
βρε άτιμη, μονάχος μου να ζήσω.

Βαργήστησα με σένανε, 
την ώρα που `χω μπλέξει,
αρνήθηκα τη μάνα μου για σένα,
βαργήστησά υτή τη στιγμή, 
για μένα ποιος θα τρέξει,
να μάθει το τι μου `χεις καμωμένα,

Ορφάνεψα από μικρός, 
τι βρέθηκες μπροστά μου,
δεν ήξερα πως έτρεφα, κακούργα, φίδι μεσ’ στην αγκαλιά μου.

Παρτιτούρα