Μάνα γιατί να με γεννήσεις

Μάνα μου, γιατί να με γεννήσεις,
βάσανα να νιώσω και στερήσεις,
στην ψευτιά αυτού του κόσμου
να ’μαι πάντα μοναχός μου,
μες στους πέντε δρόμους να γυρνώ;

Ήτανε ανάγκη να με βγάλεις
σε φουρτούνες τόσες να με βάλεις,
σε καημούς και σε μεράκια,
και να πίνω όλο φαρμάκια
στη βασανισμένη μου ζωή;

Τ’ ήθελες και μ’ έφερες δω πέρα,
να μη δω ποτές μιαν άσπρη μέρα,
να γυρίζω σαν αλήτης
άφραγκος κι ερημοσπίτης,
κουρελιάρης πάντα και φτωχός;

Μάνα μου, κακό που μου ’χεις κάνει,
γιατρικό κανένα δε με πιάνει
ως κι αυτή που ’χω αγαπήσει
μ’ έχει, μάνα μ’, απατήσει,
μου ’κανε ρημάδι την καρδιά.

Παρτιτούρα