Εσύ μ' αυτά τα πείσματα

Εσύ μ’ αυτά τα πείσματα 
κι εγώ μ’ αυτήν τη γνώση,
(να ειδούμε ποιος από τους δυο, 
θε να το μετανιώσει)2

Θυμάσαι όταν γύριζες 
στους δρόμους αλανιάρα,
(για σένανε δεν έδινε 
κανένας μια δεκάρα)2

Σε μένα τότε ερχόσουνα 
κι αγάπη μου ζητούσες,
(και χίλιους όρκους έκανες, 
τρελά πως μ’ αγαπούσες)2

Μ’ αλίμονον σε σένανε, 
αν τύχει και ξεπέσεις
(και `ρθείς ακόμη μια φορά, 
στα χέρια μου να πέσεις)2

Παρτιτούρα